Ιατρίδη, Ιουλία

(Αθήνα 1919 – 1996). Μουσικός και λογοτέχνης. Σπούδασε ισπανική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Βαρκελόνης και βιολί στο Ωδείο Αθηνών. Σταδιοδρόμησε ως καθηγήτρια βιολιού και ως καθηγήτρια της ισπανικής γλώσσας στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1955 με τη νουβέλα Τρία Πρόσωπα. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Καβαλάρης στον άνεμο (1958) και Τα πέτρινα λιοντάρια (1969), τα διηγήματα Διαταγή άνωθεν (1971) και Στις πέντε την αυγή (1981), η μυθιστορηματική βιογραφία του Λόπε ντε Βέγκα Πυρίγονος (1976) κ.ά. Επίσης αξιόλογο είναι και το μεταφραστικό της έργο (μετέφρασε έργα των Χιμένεθ, Θερβάντες, Μπαρόχα, Λόρκα, Ιονέσκο κ.ά.). Έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις: Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1969), κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1976), βραβείο των Δώδεκα κ.ά.